Έμειναν αρκετά για να θυμάσαι...

Βλέποντας το πρώτο ημίχρονο στο Καραϊσκάκη, η αλήθεια είναι πως πήγα να κοιμηθώ... Το δεύτερο όμως με ξύπνησε για τα καλά και θα έχω να θυμάμαι αρκετά... Ποια είναι αυτά;

Πρώτον, θα έχω να θυμάμαι έναν Ριέρα να κάνει κούρσες, να σκοράρει, να δείχνει εμπιστοσύνη στα πόδια του και να μην πέφτει η ψυχολογία του στην πρώτη χαμένη ντρίμπλα...

Δεύτερον, θα έχω να θυμάμαι έναν Πάντελιτς, ο οποίος δεν είναι ντίβα, βγάζει τα κάστανα από την φωτιά, έχει ερωτική σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα και αποδεικνύει πως όπως συνέβη και με τον Κοβάσεβιτς, θα έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα...

Τρίτον, θυμάμαι έναν Ζαϊρί που ανέβασε και πάλι την ομάδα στα δύσκολα... Έδωσε επιθετική πνοή και ήταν αυτός που με την ασίστ του έδωσε το σύνθημα για την αντεπίθεση...

Τέταρτον, δε νομίζω να θυμάμαι τον Μιραλάς, ο οποίος μάλλον δεν βρίσκονταν στο γήπεδο...

Πέμπτον, κάποιος να προσέξει για να μην κάψουν τον Ποτουρίδη, μετά από μια κακή εμφάνιση...

Και έκτον, καλός, χρυσός και ταλαντούχος ο Γεωργιάδης αλλά πριν το καλοκαίρι δε θα έρθει στον Ολυμπιακό αφού η απόφαση του Βαλβέρδε είναι δεδομένη... Μικρό ρόστερ και τα κενά θα καλύπτονται εκ των έσω...