Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Πόσο αρέσει ο φετινός Ολυμπιακός; (part 1)

Η εικόνα της ομάδας φέτος είναι αμφιλεγόμενη πέρα ως πέρα... Από την μία οι φετινές μεταγραφές που δεν πείθουν και από την άλλη οι περσινοί που βγάζουν μάτια...


Ας τα πάρουμε από την αρχή και με μια σειρά για να δούμε τι έχουμε. Στον άσσο έμεινε ο Ρομπέρτο και ήρθε και ο Καπίνο. Ο Ισπανός είναι λίγο πολύ γνωστό το τι μπορεί να καταφέρει, όπως είναι επίσης γνωστό πως με ακόμη μία καλή χρονιά στο Τσουλού θα κουνήσει μαντήλι από την ομάδα του Πειραιά.

Ο Καπίνο όμως είναι ιδιαίτερη περίπτωση και δίνω 1000% συν σε αυτήν την κίνηση. Ένα λάθος πριν πολλά χρόνια που για κάποιες μπάλες(!) δεν τον απέκτησε από τον Αετό Κορυδαλλού, διορθώθηκε και πλέον αν τον δουλέψουν και τον πιστέψουν, τότε ο Ολυμπιακός θα έχει άσο σπουδαίο για τα επόμενα δέκα χρόνια. Δεν είναι ο Νόιερ και έχει αρκετές αδυναμίες αλλά έχει ύψος και δυνατότητες που δεν τις βρίσκεις εύκολα.

Στην άμυνα τώρα τα πράγματα είναι πολύπλοκα. Πήραμε τον Γούτα και τον Ντα Κόστα. Ο ένας για το μέλλον και ο άλλος για το παρών. Βέβαια ο μεν πρώτος ακόμη δεν έχει καταφέρει λόγω τραυματισμού να βοηθήσει αλλά στους Πειραιώτες πιστεύουν πολύ σε αυτόν και τον περιμένουν. Από την άλλη ο Ντα Κόστα είναι καλός σαν στόπερ αλλά δεν είναι αυτό που ψάχναμε όταν έφυγε ο Μανωλάς ή ο Μέλμπεργκ κτλ.. Με παρτενέρ τον Σιόβα, ο Ντα Κόστα χρειάζεται να γίνει ο ηγέτης της άμυνας κάτι που δεν έκανε ποτέ στην καριέρα του. Αντιθέτως του αρέσει να σταμπάρει φορ και να γίνεται σκιά του. Θα δείξει ο χρόνος τι σκέφτεται πραγματικά ο Σίλβα.

Όσο για τα ακραία μπακ, στο Λιμάνι έχω την πεποίθηση πως θα χτυπάνε το κεφάλι τους που δεν πούλησαν και τον Μαζουακού και τον Ομάρ. Ο μεν πρώτος είναι εκτός τόπου και χρόνου από την αρχή της χρονιάς ενώ ο δεύτερος δεν είναι μπακ! Προσπαθεί το παιδί αλλά δεν είναι για άμυνα. Ο Ντούγκλας Κόστα της Μπάγερν τον πέρασε από δεξιά, από αριστερά, από την κλειστή, από την ανοιχτή γωνία και από όπου χωράει ο ανθρώπινος νους. Μέχρι που το κατάλαβε ο Ομάρ και του έριξε μια κλωτσιά και ο Βραζιλιάνος δεν ξαναπροσπάθησε να τον περάσει και άλλαξε και πλευρά. Ο Νορβηγός είναι φιλότιμος αλλά στην Ευρώπη δεν μπορεί να αμύνεται. Για την Ελλάδα είναι ταμάμ αλλά για Τσάμπιονς Λιγκ αμυντικά δεν κρατάει θέση ούτε με αίτηση.

Πάμε και στα χαφ. Πήραμε Τζανδάρη λοιπόν από τον ΠΑΟΚ και Τζανδάρη δεν βλέπουμε. Αντιθέτως βλέπουμε τον Κασάμι να μην παίζει στην Ελλάδα και να παίζει στην Ευρώπη. Τον Σαλίνο να βαφτίζεται χαφ και τον Μπουχαλάκη να γίνεται πρώτη επιλογή σε μια θέση που πονάει. Από την άλλη με τον Καμπιάσο να μην μπορεί να βγάλει ακόμη γεμάτο ενενηντάλεπτο, ο μικρός θα μπορούσε και εκεί να δώσει λύσεις. Ο Πορτογάλος όμως δεν τον εμπιστεύεται δυστυχώς...

Ο Φορτούνης είναι η αποκάλυψη της σαιζόν και δε γίνεται να μην χαίρονται όλοι για αυτό. Με τον Τσόρι να χρειάζεται ανάσες, ο Κώστας δείχνει έτοιμος να γίνει το αστέρι της ομάδας και το μέλλον είναι μπροστά του.

Τέλος για το πρώτο μέρος... Θα ακολουθήσει η κριτική για τα ακραία χαφ και τους φορ που έχει πολύ κουβέντα...

Υ.Γ Συγνώμη για το μεγάλο κενό στις αναρτήσεις αλλά πλέον επέστρεψα και ξεκινάμε πάλι δυνατά τη σαιζόν...



1 σχόλιο:

  1. ε, πες και για τους αλλους..
    μανταλο, σιδηροπουλο, σπαθα..
    δυνατες μεταγραφες

    ΑπάντησηΔιαγραφή