Η αλαζονεία πληρώνεται φίλε Πεπ...

Την Τσέλσι δεν τη συμπάθησα ποτέ, παρότι είχε παίκτες που μου άρεσαν... Η Μπαρτσελόνα πάντα μου ήταν αδιάφορη... Αλλά αν πω πως δεν χάρηκα με τον χθεσινό αποκλεισμό της θα πέσει φωτιά να με κάψει...

Όχι δεν είναι ότι με εκνευρίζουν οι εκατοντάδες πάσες που αλλάζουν οι παίκτες της σε ένα ενενηντάλεπτο... Δεν είναι επίσης το γεγονός πως παίρνει τα περισσότερα σφυρίγματα από κάθε άλλη ομάδα στην Ευρώπη... Αυτό που μου τη δίνει είναι η αλαζονεία αυτής της ομάδας...

Βγαίνει ο Γκουαρντιόλα πριν το ματς και λέει πως η Μπαρτσελόνα θα είναι σίγουρα στον τελικό λες και δεν θα είχε αντίπαλο στο χτεσινό παιχνίδι... Μας ζάλισαν με το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και αηδίες... Με εναλλακτικό κέντρο άμυνας και με δέκα παίκτες από το ημίχρονο, η Τσέλσι ήταν η δίκαιη νικήτρια αυτού του ζευγαριού...

Δε με ενδιαφέρει αν ο Μέσι έσπασε τα δοκάρια... Κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεπεράσει και αυτός τον φόβο του όταν απέναντι του κάθεται ο Τσεχ... Μου άρεσε όταν είδα τον Ντρογκμπά να αμύνεται σαν αριστερό μπακ... Όταν παίζεται μια πρόκριση, το κίνητρο μπαίνει πάνω από το θέαμα...

Υ.Γ Για τον αψυχολόγητο Τέρι ένα πράγμα μπορώ να πω... Άσπρη ρομπίτσα, δεμένα πίσω τα χεράκια και σε μια κλινική...

Υ.Γ2 Όσοι τρέξατε να χλευάσετε τον τρόπο που έπαιξε η Τσέλσι, σκεφτείτε πως πανηγυρίσατε όταν η Εθνική έπαιρνε το ευρωπαϊκό...