Η αλήθεια είναι πως όσο φέτος η ομάδα πάσχει σε διάφορους τομείς... Όταν σκοράρει η επίθεση, συνήθως τα θαλασσώνει η άμυνα, ενώ σε αγώνες με μικρότερες ομάδες μπλοκάρουμε επιθετικά για διάφορους λόγους. Είτε επειδή δεν έχουμε την εύκολη τελική πάσα, είτε επειδή οι επιθετικοί μας είναι ντεφορμέ.
Πάμε λίγο όμως και στο ρεζουμέ. Ο Μήτρογλου δεν είναι αυτός που ήταν πέρυσι τέτοια εποχή. Καλώς ή κακώς δεν είναι. Είναι βαρύς, έχασε την έκρηξη του και δεν δείχνει ακόμη να πατάει στα πόδια του. Όμως το τόπι δε ξεχνιέται. Όσο και να βαρύνει, η τοποθέτηση στην περιοχή δεν αλλάζει. Το μυρίζει το γκολ και το εκτελεί καλύτερα από όλους. Και αυτό είναι που τον σώζει ακόμη... Αυτή την περίοδο ο Κώστας μου θυμίζει τον Ντάρκο. Μηδέν τρέξιμο, στο περπατητό όλη την ώρα αλλά είναι πάντα στη σωστή στιγμή και ένα βήμα μπροστά από το αντίπαλο μπακ όταν παίρνει την μπάλα...
Από την άλλη ο Μπενίτες μία παίζει, μία όχι. Ο Μίτσελ ενώ ήταν δική του επιλογή το καλοκαίρι δε τον πίστεψε όσο θα έπρεπε και όλα έδειχναν πως η πορεία του Παραγουανού στο λιμάνι δεν θα ήταν μεγάλη. Με τη χτεσινή του απόδοση όμως έδειξε πως αξίζει μια ευκαιρία για την συνέχεια. Όχι μόνο για τα γκολ αλλά κυρίως για τις ενέργειες που έκανε με την μπάλα στα πόδια.
Τρίτος και πιο αδικημένος ο Διαμαντάκος. Τράβηξε το κουπί το καλοκαίρι και από εκεί και πέρα νέκρα. Γκίνια όποτε αγωνίστηκε, χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το ματς με τον Πανθρακικό όπου δεν του έβγαινε τίποτα. Τώρα φημολογείται πως θα φύγει δανεικός και αυτό θα είναι έγκλημα για ένα παιδί που έχει όλο το μέλλον μπροστά του.
Με αυτά λοιπόν τα τρία φορ, γιατί να περιμένουμε τον όποιο Πουλίδο;
Βασίλης Κούμπουλας
Δεν έχει λόγο να πάρει επιθετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μήτρογλου δεν είναι Ντάρκο. Ο Ντάρκο ήξερε ποδόσφαιρο.