Θα τρελαθώ ειλικρινά. Βλέπω το ματς, χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο με την εικόνα του Ολυμπιακού. Άνευρος, χωρίς κανένα πάθος και διάθεση για να δώσει το 100% των δυνατοτήτων του... Βέβαια, ρόλο έπαιξε και η τακτική του Αναστασίου να βάλει όλους τους παίκτες του πίσω από την μπάλα σαν άλλος ΟΦΗ, τον οποίο βέβαια κατέκρινε μια εβδομάδα νωρίτερα.
Το θέμα μου όμως είναι ο Ολυμπιακός και η εικόνα του. Γιατί δηλαδή να είναι κουρασμένοι; Διάολε, τόσα χρήματα παίρνουν. Άπαντες είναι καλοπληρωμένοι, παίζουν σε ένα ιδανικό περιβάλλον, έχουν ότι ζητήσουν σαν παίκτες, η διοίκηση είναι πλάι τους κάθε δευτερόλεπτο και αυτοί είναι κουρασμένοι;
Αν ήταν έτσι τότε στο Ρεάλ-Μπάρτσα. θα έπρεπε να μην παίξει ούτε ο Ρονάλντο ούτε ο Μέσι. Κουρασμένοι ήταν και αυτοί. Μεσοβδόμαδα είχαν ματς.
Οπότε η καραμέλα της κούρασης έχει λιώσει. Αν ήταν κουρασμένος ο Μαζουάκου, να παίξει ο Γιαννούλης. Αν ήταν κουρασμένος ο Αφελάι, να παίξει ο Ντουρμάζ και πάει λέγοντας. Αν μη τι άλλο παίκτες έχουμε.
Στο θέμα του Αυλωνίτη τώρα τα λόγια είναι περιττά. Κάποια δύναμη το κινεί αυτό το παιδί και μακάρι να συνεχίσει έτσι. Από το παράθυρο στην ομάδα, από το παράθυρο στην ενδεκάδα και σκόρερ στη πρώτη του συμμετοχή σε ντέρμπι...
Όσο για το θέμα του πιστολέρο, τα έχουν αυτά οι μεγάλοι παίκτες. Θα φανεί τρελό αλλά μακάρι να είχαμε έντεκα τέτοιους που γυαλίζει το μάτι τους. Δηλαδή αν το χτυπούσε ο Τσόρι τι θα γινόταν; Ίσως το έβαζε, ίσως το έχανε. Ο Μήτρογλου καιγόταν να σκοράρει, πορώνεται σε τέτοια ματς και στην τελική αυτός το κέρδισε κιόλας. Δε το έβαλε και πάμε παρακάτω, Ας είχαν οι μισοί το πάθος του στο χορτάρι και θα νικούσαμε με 4-0 εύκολα.