Αντιπαθητικός νούμερο ένα! Μίλος Μάριτς... Ταλέντο από την Σερβία, ανάθεμα και αν έβγαλε σωστή πάσα στα δυο μέτρα. Παραδόξως όμως δε κουνούσε ρούπι από την ενδεκάδα και έκλεισε τη χρονιά με πάμπολλες εμφανίσεις και τα νεύρα μου στη τσίτα... Αιτία του όλου κακού ήταν φυσικά ο Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Ο ίδιος άνθρωπος λοιπόν, την ίδια εποχή είδε στα μάτια του Ιβάν Ρέζιτς το σέντερ μπακ που ονειρευόταν. Στα μάτια του όνειρο, στα δικά μου εφιάλτης. Ψηλός, άτεχνος και πουλέν του Ντούσκο. Τρίπτυχο της αποτυχίας με λίγα λόγια.
Για να μην με πείτε όμως εριστικό μόνο με τους παίκτες του Μπάγεβιτς, θα αναφερθώ και σε άλλα δύο φυντάνια που πέρασαν από τον Πειραιά! Όσκαρ Γκονζάλες λέμε και ακόμη κλαίμε. Κάποιοι θα τον αποκαλέσουν τίμιο αλλά τίμιος είναι και ο περιπτεράς της γειτονιάς μου. Δε τον έφερα στον Ολυμπιακό, ούτε ανάγκασα 33.000 κόσμο να τον βλέπει 90λεπτά να βασανίζει το σπορ.
Μεταγραφική επιτυχία του Τσινγκούρι είναι και ο έτερος Ισπανός, Ουρτάδο. Αμυντικό χαφ που δαγκώνει... πίτσες, σουβλάκια κτλ. Στο γήπεδο δάγκωσε μόνο κοπανιστό αέρα και όταν έχει δει τον Στολτίδη να κάνει μάθημα στη θέση του εξαριού, τότε πραγματικά απορείς για ποιον ακριβώς λόγο παίζει αυτός ο παίκτης μπάλα.
Κλείνω αυτό το πρώτο μέρος με τον Ντουντού Σεαρένσε. Υπόδειγμα αντιεπαγγελματία. Ποιος ξεχνάει πως παρότι ήταν τραυματίας έπαιξε σε φιλικό αγώνα με τον Ροναλντίνιο και έχασε τη μισή χρονιά με τον Ολυμπιακό; Μισή καλή χρονιά και μετά τσάμπα τα πέντε εκατομμύρια που πήραν οι Ρώσοι για να τον πουλήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου